موارد استفاده بانک ها از API
در این مطلب قصد داریم در مورد دسته بندی استفاده بانک از API به طور کامل توضیح دهیم
چندین ماه پیش، آلن گلیکن هوس (مسئول بخش مدیریت کسب‌وکارهای API در شرکت IBM) بحثی را مطرح کرد تحت عنوان دسته‌بندی عملکردهایی که در آن بانک‌ها می‌توانند از API بهره بگیرند.
۱. توسعه اپلیکیشن‌های موبایلی
اطلاعات کلی: این‌ها اطلاعاتی هستند که به یک مشتری خاصی که از اپلیکیشن استفاده می‌کند، مربوط نمی‌شود بلکه داده‌ها و اخباری را در مورد خدمات و محصولات موسسه ارائه می‌کند (اطلاعاتی مانند انواع حساب، اطلاعاتی در مورد نرخ بهره، کارت و ابزارهای مالی و غیره).
اطلاعات تراکنش‌های شخصی شده: برای اطلاعاتی که برای یک مشتری خاص ارائه می‌شوند (که البته نیازمند اقدامات امنیتی اضافی در دسترسی به سیستم نیز هست)، API می‌تواند اطلاعاتی را پیرامون موجودی حساب، انتقال وجه، پرداخت قبوض و دریافت هشدارها و مواردی از این دست ارائه کند.
کارایی موبایلی: کاربرانی که از اپلیکیشن موبایلی استفاده می‌کنند، می‌توانند از عملکردهای موجود بر روی دستگاه‌های خود در تلفیق با API بانک استفاده کنند؛ به‌عنوان‌مثال، کاربران می‌توانند از دوربین موبایل خود برای نقد کردن چک)، از فناوری NFC برای تأیید هویت خود در دستگاه‌های خودپرداز و علی‌هذا بهره گیرند.
.
۲. ائتلاف‌ها
یک API می‌تواند به شرکای یک بانک اجازه دهد تا از زیرساخت‌های آن بانک، برای ارائه خدمات بهره گیرند: کارت‌های اعتباری مشترک، کارت‌های هدیه، برنامه‌های تشویقی نمونه‌ها و مصادیقی از این قابلیت است. API هم چنین برای شرکا امکان دسترسی لحظه‌ای به گزارش‌ها را نیز فراهم می‌آورد.
.
۳. API های عمومی
همان API هایی که بانک‌ها برای انجام امور داخلی و برای کار با شرکا خود استفاده می‌کنند، به آن‌ها در جذب مشتریان جدید و گسترش کسب‌وکار از طریق بهره‌گیری از امکانات و خدمات دیگر شرکت‌ها، کمک می‌کند.
.
۴. ادغام دستگاه‌ها
گلیکن هوس در این رابطه می‌گوید: «دستگاهی که بیشترین نزدیکی و ارتباط را با بانک دارد، دستگاه خودپرداز (ATM) است. دستگاه‌های خودپرداز را می‌توان به حسگرهایی برای ارتباط از فاصله نزدیک (NFC) و قابلیت تشخیص هویت مجهز کرد ولی شاید بتوان از این هم پا فراتر گذاشت.» گلیکن هوس رویای بانکی را در سر می‌پروراند که قادر به ارائه API باشد تا شرکت‌های محلی بتوانند در حول‌وحوش دستگاه‌های خودپرداز، پیشنهاد‌های ویژه را به مشتریان عرضه کنند.
.
۵. تحلیل داده‌ها
بانک‌ها به داده‌ها و اطلاعاتی دسترسی دارند که دارای ارزش بالایی برای شرکت‌های فعال در دیگر حوزه است؛ به‌عنوان‌مثال اطلاعات مالی مشتریان. ازاین‌رو، بانک‌ها می‌توانند از موهبت دسترسی به این حجم عظیم داده‌ها، کسب سود کنند.
بانک‌ها باید بر روی API ها و اپلیکیشن‌ها سرمایه‌گذاری کنند، نه عملکردها (برنامه‌های کاربردی)
طبق اعلام موسسه پژوهشی «گارتنر»، به نظر می‌رسد در عصر پُر شتاب تکنولوژی، بانک‌ها باید به جای عملکردهای خشک و انفعالی، به سراغ API ها و اپلیکیشن‌های عمومی و خصوصی بروند. بنا به گفته کریستین مویر، مدیر موسسه پژوهشی گارتنر، پس از وقوع بحران مالی در سال ۲۰۰۸ میلادی، بانک‌ها مسیر خود را گم کردند و نیاز دارند تا بار دیگر ارتباط مؤثر و تنگاتنگی با مشتریان خود برقرار کنند. او در این رابطه می‌گوید: «بانک‌ها برای این‌که سودده باقی‌مانده و کارایی خود در زنجیره ارزش خدمات مالی را حفظ کنند، نیاز دارند تا هم الگوهای و هم ساختار ارائه و عرضه خدمات خود را تغییر دهند.» از نظر مویر، برنامه‌های کاربردی مانع این امر می‌شود.
برنامه‌های کاربردی باید به نفع الگویی کنار گذاشته شوند که با بهره‌گیری از API ها و اپلیکیشن‌های عمومی و خصوصی، به بانک‌ها این امکان را می‌دهد تا خدمات را بر پایه نیاز و مطالبه مشتریان به آن‌ها ارائه دهد؛ خدماتی که با موقعیت مکانی، روحیه و فناوری‌ای که مشتریان استفاده می‌کنند، هم‌خوانی داشته باشد.
طبق اعلام گارتنر، این مسئله به ارائه و عرضه فعال خدماتی منجر می‌شود که یا نیاز و خواسته مشتری را پیش‌بینی می‌کند یا سلامت مالی مشتریان را ارتقاء می‌بخشد. درعین‌حال، بانک‌ها می‌توانند خیلی سریع نسبت به فرصت‌های جدید واکنش نشان داده و توسعه‌دهندگان طرف سوم نیز می‌توانند ابزارهایی که بانک‌های در رابطه با این فرصت‌های جدید نیاز دارند را در اختیارشان قرار دهند.
مویر به ذکر مثالی در خصوص اپلیکیشن اخذ وام می‌پردازد که به مانند اپلیکیشن آب‌وهوا می‌تواند بدون این‌که توسط کاربر اجرا شود، مشخص کند آیا با توجه به نرخ‌های بهره داده شده، اخذ یک وام به خصوص به صرفه است یا نه. با چند کلیک بیشتر، مشتری می‌تواند درخواست وام را داده و بعد از طی کردن یک فرایند چندمرحله‌ای، بانک تراکنش پرداخت وام را تکمیل می‌کند. مدیر موسسه پژوهشی گارتنر در این رابطه می‌گوید: «این یک روش بانکداری کاملاً جدید خواهد بود و اگر بانک‌ها این روندها را نادیده بگیرند، بدون شک به حاشیه رفته و از رشد بازار عقب خواهند ماند و محصولات مالی‌شان دیگر سودآور نخواهد بود».
اپلیکیشن‌های یکپارچه نه‌تنها برای ارتقاء چالاکی و بهره‌وری بلکه برای جلوگیری از پیچیدگی خارج از کنترل و بیش‌ازاندازه روندها نیز ضروری‌اند. طبق گفته تحلیل‌گران گارتنر، فناوری بزرگ‌ترین مانع بر سر راه بانکداری مبتنی بر API ها و اپلیکیشن‌ها، محسوب نمی‌شود. امنیت، قیاس پذیری، عملکرد، پیچیدگی، سازگاری قانونی را می‌توان از طریق روش‌هایی چون حاکمیت فناوری اطلاعات (IT)، بازاستفاده گسترده و مدیریت API کنترل و هدایت کرد. سایر موانع ماهیتاً در روند اجرا خود را نشان می‌دهند که به‌عنوان نمونه، می‌توان به فقدان تعریف دقیق یک پاردایم طراحی، الگوی حاکمیتی و مدل حسابرسی اشاره کرد ولی بزرگ‌ترین مانع بر سر پلتفرم‌های ارائه‌کننده API ها و اپلیکیشن‌های خصوصی و عمومی، فقدان کنترل و نظارت است.