API ها چگونه نظارت می‌شوند؟
در این مطلب قصد داریم در مورد نحوه نظارت بر API ها توضیح دهیم.
بخش‌های متعددی برای نظارت بر API ها وجود دارند و به راهکار نظارت مورد استفاده و ویژگی‌های ارائه دهنده آن بستگی دارد. نظارت بر دسترس‌پذیری(Availability) یکی از ویژگی‌های اساسی است که در هر راهکار مانیتورینگ می‌توانید به آن دست یابید که عبارتست از: اجرای تست‌ها در فرکانس‌های(تکرارهای) تعریف شده برای تعیین اینکه آیا API Endpoint قابل دسترسی است یا خیر و بازگرداندن پاسخ. این تست‌ها هشدارهایی را در صورت خرابی یا کاهش Performance در بر دارند، به طوری که شما می‌توانید مشکلات و مسائل را سریعتر حل و فصل کنید.
نظارت بر Endpointهای API همیشه یک فرآیند ساده نیست؛ اکثر فراخوانی‌های API نیاز به Authentication برای ایمن‌سازی تبادل داده‌ها دارند و این امر نیاز به پارامترهای بیشتری برای همراهی با HTTP Request دارد. راهکار نظارتی که شما استفاده می‌کنید باید توان شبیهسازی تراکنش‌های پیچیده API را داشته باشد، که تنها در صورتی امکان پذیر است که تست‌ها با موارد زیر پیکربندی شوند:
- Request Headerها – برای شبیهسازی یک تراکنش API این موضوع مهم است که API مذبور شامل Headerهای درخواستی که فراخوانی API را تشکیل می‌دهند، باشد. این موضوع HTTP-Request را تعریف می‌کند، که آیا Request مذبور POST یا Get است و آیا نیازمندی Authentication است یا خیر. علاوه بر این تعریف می‌کند که آیا هر یک هر یک از داده‌ها باید در طول Session ذخیره شوند یا خیر.
- Authentication – اکثر Endpointهای API برای حصول اطمینان از Reliability داده‌ها، ایمن‌سازی می‌شوند. شبیهسازی چنین تراکنش‌هایی از API نیامند ارسال یک نام کاربری و رمز عبور در HTTP-Request است. بنابراین راهکار نظارت باید از Basic HTTP Authentication پشتیبانی کند.
در این مطلب در مورد نحوه نظارت بر API ها صحبت کردیم در مطالب بعدی بیشتر در مورد این موارد توضیح خواهیم داد