آشنایی با NET Remoting: ارتباط بین اپلیکیشنها در داتنت فریمورک
NET Remoting یک فناوری برای ارتباط میان اپلیکیشنها در داتنت است که امکان برقراری ارتباط بین دامنههای مختلف را فراهم میکند. در این مقاله نحوه کارکرد، پروتکلها، فعالسازی سرور و مراحل پیکربندی NET Remoting را بررسی میکنیم.
NET Remoting چیست؟
NET Remoting یکی از APIهای مهم در داتنت فریمورک است که برای برقراری ارتباط میان اپلیکیشنها در سیستمهای مختلف استفاده میشود. این تکنولوژی در سال 2002 همراه با .NET Framework 1.0 منتشر شد و هدف اصلی آن فراهم کردن راهی برای تبادل داده و متدها بین دامنههای مختلف یا حتی سیستمهای مختلف است.
پیشینه و نیاز به NET Remoting
در ابتدا، زمانی که مفهوم reusability (قابلیت استفاده مجدد از کد) در صنعت نرمافزار مطرح شد، برنامهنویسان به دنبال روشهایی برای اشتراکگذاری کد بین برنامههای مختلف بودند. این موضوع منجر به استفاده از DLLها در ویندوز شد. به عنوان مثال، زمانی که محتوا از Microsoft Word به Excel کپی میشود، این دو برنامه در حقیقت از طریق COM (Component Object Model) به یکدیگر متصل میشوند.
با پیشرفت فناوری و ظهور .NET Framework، تغییرات عمدهای در نحوه تعامل میان اپلیکیشنها ایجاد شد. NET Remoting به عنوان ابزاری برای تعامل میان دامنههای مختلف در یک فرآیند، به سیستمهای مختلف امکان ارتباط با یکدیگر را میدهد.
چطور NET Remoting کار میکند؟
در سیستمهای قدیمیتر، فرآیندها به صورت موازی اجرا میشدند، اما هر فرآیند به طور مستقل از دیگری اجرا میشد. با ظهور .NET Framework، سیستمهای جدیدتر از دامنههای کاربرد (Application Domains) برای مدیریت فرآیندهای مختلف استفاده میکنند. این دامنهها میتوانند در یک فرآیند واحد یا فرآیندهای مختلف اجرا شوند.
در این راستا، NET Remoting امکان تعامل میان این دامنهها را فراهم میکند، چه در یک سیستم و چه در سیستمهای مختلف. این تعامل میتواند از طریق دو پروتکل اصلی انجام شود:
- TCP: تعامل بصورت باینری.
- HTTP: تعامل از طریق جریان SOAP.
ویژگیهای NET Remoting
- تعامل بین دامنههای کاربرد مستقل: NET Remoting به دامنههای مختلف اجازه میدهد تا با یکدیگر تعامل کنند.
- پشتیبانی از متدهای غیرهمزمان: با استفاده از callback delegateها، میتوان تماسهای غیرهمزمان را در NET Remoting انجام داد.
- ارتباط با سرور: امکان برقراری ارتباط بین یک client و server برای دسترسی به متدهای از راه دور فراهم است.
فعالسازی سرور در NET Remoting
فعالسازی سرور در NET Remoting شامل دو مرحله اصلی است که به شما این امکان را میدهد تا نحوه استفاده از سرور را مشخص کنید:
- Singleton: با استفاده از الگوی Singleton، فقط یک نمونه از server object ایجاد میشود. در این حالت، همه client objectهای ایجادشده، تنها یک مرجع به همان نمونه از سرور خواهند بود.
- SingleCall: در این حالت، برای هر درخواست از سمت کلاینت، یک نمونه جدید از سرور ایجاد میشود. به عبارت دیگر، میتوانید چندین نمونه از Remoting server ایجاد کرده و از آنها استفاده کنید.
فعالسازی Client اشیا
در سمت کلاینت، امکان ایجاد هر تعداد نمونه از اشیاء وجود دارد. زمانی که یک client به سرور متصل میشود، مشابه همان فرآیند در سرور رخ خواهد داد. این کار به شما این امکان را میدهد که چندین نمونه از Remoting server را ایجاد کرده و از آنها در فرآیندهای مختلف استفاده کنید.
مدیریت زمان ارتباط بین Client و Server
بین client و remote server ارتباط برقرار میشود. زمانی که استفاده از یک شیء در .NET به پایان میرسد، .NET Framework به طور خودکار فرآیند جمعآوری زبالهها (Garbage Collection) را اجرا میکند. از آنجایی که NET Remoting objects مدت زمان محدودی برای اتصال به سرور دارند، در صورتی که یک client نتواند ظرف 10 دقیقه به سرور متصل شود، ارتباط قطع میشود.
اگر کلاینت در این مدت 10 دقیقه موفق به برقراری ارتباط با سرور شود، سیستم به مدت 2 دقیقه دیگر برای قطع ارتباط صبر خواهد کرد. این مدت زمان اضافی به عنوان “زمان تمدید” شناخته میشود و میتوان آن را به دلخواه تنظیم کرد. علاوه بر این، شما میتوانید SponsorshipTime را تنظیم کرده و زمان پیشفرض 10 دقیقه را به هر زمان دلخواه تغییر دهید.
پیکربندی NET Remoting
پیکربندی NET Remoting معمولاً از طریق فایلهای XML انجام میشود. در این فایلها، نوع سرویس، آدرس URL و پروتکلهای مورد استفاده مشخص میشود. برای مثال:
در این فایل پیکربندی، نیاز است تا انواع مختلف سرویسها و روشهای ارتباطی (TCP یا HTTP) تعیین شوند.
پیکربندی در سمت Client
در سمت کلاینت، پیکربندی مشابهی انجام میشود که ممکن است تغییرات جزئی داشته باشد، اما اصول اولیه مشابه هستند.
نتیجهگیری
NET Remoting به عنوان یکی از تکنولوژیهای اصلی در داتنت فریمورک، ابزاری قدرتمند برای برقراری ارتباط بین اپلیکیشنها و سیستمهای مختلف است. این سیستم امکان انتقال دادهها و متدها بین دامنههای مختلف را فراهم میکند و با استفاده از پروتکلهای TCP و HTTP، ارتباطات باینری و SOAP را ممکن میسازد. همچنین، با امکاناتی مانند فعالسازی Singleton و SingleCall، میتوان به شکل بهینه و مؤثر از منابع استفاده کرد و عملکرد سیستم را بهبود بخشید.